اولین مشکلات فضانوردان در فضا عدم تطابق سریع بدن با فشار

تصور کنید که سوار یک سفینه فضایی هستید و با سرعت صد کیلومتر در ساعت در حال دور شدن از زمین و جوی هستید که بدن شما بدان عادت دارد. در پایان این سفر به مکان دور افتاده ای میرسید که 400 کیلومتر از بالای سر فعلی شما فاصله دارد و نامش ایستگاه بین المللی فضاییست. مسلما بدن شما در شرایط جدید واکنش های متفاوتی از خود نشان میدهد.

ایستگاه فضایی دنیایی کوچک و کاملا محافظت شده ساخته دست بشر است. با اینکه دانشمندان با استفاده از بالاترین تکنولوژی ها و دانش روز سعی کرده اند جوی شبیه به زمین ایجاد کنند بازهم جوی متفاوت نسبت به زمین دارد و یک فضانورد برای ورود به این دنیای کوچولو و متفاوت باید منتظر تجربه اتفاقات و حالت های جدیدی باشد.

در اولین واکنش ها بدن فضانورد کمتر احساس تشنگی میکند و استخوان ها شروع به از دست دادن کلسیم میکنند. این سیر خطرناک کاهش کلسیم نیازمند یک دوره زمانی سه ماهه برای توقف است.

در هفته های اول دستگاه ایمنی بدن به شدت ضعیف و گیج میشود لذا سرمای شدیدی میخورید و در واقع سفر شما با یک سرماخوردگی آغاز میشود. البته بدن در گذر زمان با شرایط ایستگاه فضایی منطبق میشود اما این به معنای پایان خطرها و مشکلات نیست