عنکبوت
(تارتنک) جانور بی مهرهٔ شکارگری است که دارای بدنی دوبخشی و هشت پاست. عنکبوتها فاقد بخشهای جوندهٔ دهان و بالاند. آنها در راستهٔ عنکبوتها طبقهبندی میشوند که خود یکی از چند راستهٔ ردهٔ بزرگتر عنکبوتیان (تاربافان) است. ردهٔ تاربافان دربردارندهٔ گونههایی چون کژدم و کنه است. توانایی تنیدن تار ارثی است و عنکبوت اطلاعات مربوط به این توانایی را به شکل ماده وراثتی از والدین خود به ارث بردهاست. برخی گونههای عنکبوت بسیار سمی و خطرناک اند و زهرشان آن قدر قوی است که میتواند انسان را بکُشد. عنکبوت بیوه سیاه، عنکبوت تورقیفی سیدنی و… از گونههای خطرناک عنکبوت اند.
رتیل
رُتِیل نام عمومی خانوادهای از عنکبوتهای میگالومورف به نام ترافوسیده است که بیشتر در مناطق گرمسیری و بیابانی یافت میشوند. تا کنون حدود ۹۰۰ گونه رتیل شناسایی شدهاست. تمامی گونههای رتیل شکارچی هستند و بیشتر با استفاده از کمین به شکار میپردازند. بزرگترین گونه رتیلها میتوانند موشها و حتی پرندگان کوچک را شکار کنند. بیشتر رتیلها برای انسانها بیخطر میباشند و حتی برخی از گونههای آنها به عنوان جانور خانگی بهشمار میآیند در حالی که هنوز آمار دقیقی از میزان آمار مرگ و میر انسانی ناشی از نیش رتیل در دست نیست. نیش رتیل زهری دارد که گاهی میتواند ناراحتیهای شدیدی در طی یک دوره چند روزه به وجود بیاورد.
عقرب
عقرب یا کژدم و یا دراز دم نام یکی از گونههای بندپایان رده عنکبوتیان است که دارای ۸ پا و نیشی با زهر کشنده میباشد. نیش عقرب در نوک دم آن قرار دارد. عقربها شبها به آرامی به فعالیتهای زیستی خود میپردازند و بیشتر در آب و هوایی گرم فعال هستند.
این جانوران چنگالهای خارداری دارند که در واقع قسمتی از دهان آنها محسوب میشوند. آنها قادرند که مادهٔ سمی خطرناکی از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمین بپاشند. این جانور بیشتر در شب شکار میکند و پاهای بلند جلویی خود را برای پیدا کردن غذا بهکار برده و پس از یافتن غذا آن را با چنگالهایش میگیرد. کژدمها اغلب در طول روز در زیر سنگها یا در حفرههای به نسبت خنک زیر زمین پنهان میگردند.
کژدمها در محیط خارج از خانه در شکاف و درز بین سنگها، زیر پوست درختان، بین هیزمها و مانند آن یافت میشوند و در محیط خانه در حمام، دستشوئی، آشپزخانه و محیطهای مرطوب دیده میشوند. این جانوران در طول روز در گوشهای بیحرکت و پنهانند و در طی شب فعالیت خود را آغاز میکنند و بهدنبال شکار خود میروند و سم خود را از طریق نیش که در انتهای دم آنها وجود دارد به شکار خود تزریق میکنند.
کنه
کَنهها از جانوران کوچک انگلی هستند. کنهها بندپا هستند و از نظر علمی به دو گروه کنههای حیوانی یا Ticks و سایر کنهها یا MItes تقسیم میشوند که گروه اخیر را برخی هیره مینامند. در باور عامه نام کنه فقط به کنههای حیوانی اطلاق میشود که این نوع کنهها از راه خوردن خون پستانداران، پرندگان و گاه خزندگان و دوزیستان تغذیه میکنند.
کنهها به همراه هیرهها زیرردهٔ کنهسانان (Acarina) را تشکیل میدهند. کنهها دارای انواع یکمیزبانه، دومیزبانه و سهمیزبانه هستند. کنههای ایکسودس، هیالوما و بوافیلوس از خانواده سختکنهها عمدتاً در نشخوارکنندگان ایجاد بیماری میکنند. کنههای مرغی (ارگاس پریسکوس) نیز از خانوادهٔ نرمکنهها هستند. استفاده از انواع سموم حشرهکش مانند کومافوس، فن والریت، پرمترین و فلومترین در مبارزه با این انگلها مؤثر است.