به طور ساده می‌توان باتری را سلول یا یک پَک شیمیایی تعریف کرد که در مواقع نیاز، می‌تواند انرژی شیمیایی را به به انرژی الکتریکی تبدیل کند. یک باتری با انجام واکنش‌هایی شیمیایی درون خود، انرژی شیمیایی موجود را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند.
ساختار باتری
قسمت اصلی یک باتری که انرژی الکتریکی لازم را فراهم می‌کند، سلول
نام دارد. سلول باتری از ۳ جزء (دو الکترود و یک ماده شیمیایی به نام الکترولیت) تشکیل شده است..
هنگامی که دو الکترود باتری به یک مدار، به طور مثال یک لامپ ساده، متصل شوند، ماده شیمیایی درون سلول (الکترولیت) شروع به فعالیت می‌کند. در واقع این مواد طی واکنش‌هایی شیمیایی به آرامی به مواد دیگری تبدیل می‌شوند. می‌توان گفت که طی واکنش‌های شیمیایی خاصی که در الکترولیت اتفاق می‌افتد، یون‌هایی تشکیل و الکترون‌هایی آزاد می‌شوند.
الکترون‌های آزاد شده می‌توانند از سر قطب منفی در مدار شارش کرده و انرژی الکتریکی مورد نیاز مدار را تامین کنند. این روند تا زمانی که ماده الکترولیت به طور کامل دگرگون شود (به ماده دیگری تبدیل شود) ادامه پیدا می‌کند. در این صورت، حرکت یون‌ها در الکترولیت و شارش الکترون‌ها در مدار متوقف می‌شود.
چرا باتری‌ها به دو ماده مختلف نیاز دارند؟
اگر دقت کرده باشید، دو الکترود باتری از دو ماده متفاوت ساخته شده‌اند. در واقع رسانایی الکتریکی این دو ماده با یکدیگر متفاوت است. یکی از الکترود‌ها تمایل به جذب الکترون‌ها داشته و دیگری به راحتی الکترون‌ها را عبور می‌دهد. بدیهی است که اگر هر دو الکترود جنس یکسانی داشتند، هیچ جریانی شارش پیدا نمی‌کرد
با اتصال دو فلز مختلف به ماده‌ای الکترولیت و قرار دادن آن در یک مدار الکتریکی، شاهد شارش الکترون‌ها (برقراری جریان الکتریکی) هستیم. در واقع یکی از فلزات که الکترونگاتیوتر است، تمایل به گرفتن الکترون‌های فلز دیگر دارد. با این اوصاف اگر دو فلز، جنس یکسانی داشته باشند، هیچگونه جریانی در مدار برقرار نمی‌شود